Work in progress:Time in Time, Aunyakorn Thongsa, 2016
GARDEN
Mission Statement
Multidisciplinary Art is the youngest programme in the Fine Art Faculty at Chiangmai University, which opened in 2012. This programme, popularly known as MDA, is defined by its encouragement of students to select from, integrate or work across an unlimited range of mediums.
MDA encourages thinking, questioning, exploration and the development of challenging ideas. Students who follow this programme work with and between analogue and digital practice, as driven by their individual interests and desire to identify with and achieve skills and excellence in any particular area. As well as the visual/material, students are introduced to image & text, sound, moving image and academic writing, which can involve both speaking and written components of language. An additional interest in the programme is the exploration of creative visual practice as research. Many of the classes encourage such a possibility through asking students to question their interests, understand how their practice can strongly benefit from philosophical and artistic theory, and develop a critically reflective attitude towards what they do in the name of art.
Running through the programme in general is the idea of a practical as well as thinking-based visual/material methodology. Movement, both physical and philosophical, combines with intuition and experience in producing artwork in relation to MDA’s core driver terms: Time; Space; Place. This programme’s students explore and offer responses to a wide range of topics that cross-reference both local and global cultures, and in particular the far-reaching question of technology in relation to, and influencing, contemporary human experience. In order to do this, students need to develop a broad and open attitude to artistic disciplines; the mediums and media basis of visual/material practice.
The encouragement of relationship between ideas and their visual/material realisation in a creative spirit of positivity, sensitivity and intelligence, and the latter’s communication with an audience— viewers and sometimes participants from among students’ peers and friends, their lecturers and the local community—represents the ongoing project of the Multidisciplinary Art programme.
เดิมทีภาควิชามีชื่อแยกตามสาขาวิชาย่อยในการสอนปริญญาตรีคือจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ และมีการสอนปริญญาโทแบบแยกสาขาคือ สาขาภาพพิมพ์และจิตรกรรม นับจากพ.ศ. 2550 ได้มีการรวมส่วนสาขาเดี่ยวระดับปริญญาโทมาเป็นทัศนศิลป์ เอื้อให้เกิดการศึกษาศิลปะที่เป็นอิสระกว่าการแยกประเภท แต่ในระดับป.ตรีการสอนตาม 3 ประเภทงานภายใต้ชื่อภาควิชาที่แสดงความแยกส่วนยังไม่มีทางออกสำหรับศิลปะที่ต้องการอิสระมากกว่าการจำกัดประเภท
หลักสูตรสหศาสตร์ศิลป์ถูกร่างขึ้นในปลายปีพ.ศ. 2551 ร่วมกับ Joan D Grounds เพื่อเป็นทางออกจากการสอนศิลปะแบบแยก/ตรึงประเภทเชิงเดี่ยว และเปิดใช้ในพ.ศ. 2555 มีนักศึกษารุ่นแรกเข้ามา 27 คน โดยที่ยังไม่มีคณาจารย์ประจำสาขาตัวจริงเลย แต่เป็นการร่วมสอนของอาจารย์จากสาขาวิชาต่างๆและอาจารย์พิเศษการเกิดของสาขาสหศาสตร์ศิลป์ในภาควิชาจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ เป็นเหตุให้ในที่สุดภาควิชาจำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อเป็นภาควิชาทัศนศิลป์
ด้วยความที่เป็นสาขาชื่อประหลาดแห่งแรกในประเทศไทย โดยเฉพาะในมหาวิทยาลัยรัฐ คำ ‘สหศาสตร์ศิลป์’ จึงมักถูกถามซ้ำๆจากผู้ที่เกี่ยวข้องในตอนเริ่มว่าคืออย่างไร คิดว่าเป็นไปโดยธรรมชาติมนุษย์ที่ต้องการความมั่นคงจากความชัดเจนทางความหมายและตำแหน่งแห่งที่ แต่โดยธรรมชาติของ ‘สหศาสตร์ศิลป์’ เองก็จำเป็นที่จะต้องยืนยันอิสรภาพแห่งตนไว้ไม่ให้ตกใต้นิยามใดเดียว
สหศาสตร์ศิลป์คืออย่างไร?
How is The Multidisciplinary Art Division?
อย่างไรจึงอยู่ภายใต้คำ สหmulti และ ศิลปะart? ที่ในฐานะ ‘ศาสตร์’ discipline ทำการให้ความรู้อย่างไร?
เป็นหลักสูตรศิลปะที่ไม่ระบุประเภท เช่น ภาพถ่าย ไม่กำหนดเครื่องมือเช่นมีเดีย ไม่กำหนดเทคนิคว่าต้อง วาด พิมพ์ หรือปั้น คือหลักสูตรชื่อ สหศาสตร์ศิลป์ ถูกร่างขึ้นโดย
วางฐานบนคำ 3 คำ คือ time กาล - space เทศะ - place พื้นที่ แต่งเป็นประโยคว่า “ศิลปะบนฐานกาล เทศะ พื้นที่”ที่ใช้เป็นชื่อวิชา ซึ่งไม่ต่างจากชีวิต การมีอยู่และดำเนินไปของเราที่อยู่ใน กาลเวลา กาลเทศะ และในพื้นที่
TIME :กาลเวลา
เราเกี่ยวข้องกับกาลเวลาในหลายแง่มุม เวลาชีวิต บทตอนที่เราสัมพันธ์ด้วย ขณะของเวลาที่สัมพันธ์กับรู้สึกนึกคิดและบทบาท ความเป็นเด็ก ความเติบใหญ่ วงจรหมุนวนของเวลาวัฏจักร
SPACE :กาลเทศะหรือสภาพการณ์
‘ความเป็นเรา’บ่มเพาะจากเวลาและประสบการณ์ เป็นคุณวุฒิผสานวัยวุฒิ สร้างสภาวะห่อห้อมล้อมเรา เป็น
สภาพการณ์ประจำตัวเรา ที่เข้าร่วม/อยู่ในสภาพความเป็นไปของส่วนแวดล้อม วัฒนธรรม ความขับเคลื่อนของโลกทั้งเฉพาะพื้นถิ่นและทั้งโลก
PLACE :สถานที่,พื้นที่
เวลาและสภาพการณ์อันเกิดแก่บุคคล กลุ่มหมู่ล้วนมีพื้นที่รองรับ ดังนั้น time และ space หรือกาล เทศะ จึงผูกสัมพันธ์อยู่กับพื้นที่โดยธรรมชาติของเหตุการณ์ที่มีคนเข้ามาเกี่ยวข้อง พื้นที่เป็นทั้งส่วนที่แคบมากเช่นพื้นที่ส่วนตัว ไปจนถึงทั้งโลก พื้นที่ยังแยกไม่ออกจากวัฒนธรรมอย่างคำว่า วัฒนธรรมชุมชน วัฒนธรรมท้องถิ่น หรือขยายใหญ่มากเป็น global villageหรือหมู่บ้านโลกผ่านกระบวนการการติดต่อสื่อสารและค่านิยมต่างๆที่ถึงกันไปทั่ว
คำ 3 คำที่เป็นฐานของวิธีคิดการเขียนหลักสูตร Multidisciplinary Art คือ time space place เหล่านี้ได้ถูกเอามาทาบกับวิธีการและประเภทงานที่สามารถสร้างเป็นงานศิลปะได้ เรียกว่า ศิลปะ บนฐาน กาล เทศะ พื้นที่ คือศิลปะที่มีฐานเกิดจาก เวลา สภาพการณ์ และ พื้นที่
แล้วแบ่งประเภทแบบไม่แข็งมากคือ งานเขียน เสียง ภาพเคลื่อนไหว อยู่บนฐานของเวลาและสภาพการณ์มากกว่าที่จะเห็นเป็นพื้นที่เชิงรูปธรรม
งานอิสตอลเลชั่นหรือเรียกแบบไทยๆว่าศิลปะจัดวางติดตั้ง กินพื้นที่ในห้องแสดง แต่ก็น้อยกว่า Communal Cultural Art หรือศิลปะสัมพันธ์กับวัฒนธรรมชุมชน ซึ่งขยายพื้นที่ออกไปมากกว่า
คำ กาล เทศะ พื้นที่ ยังถูกตีความเป็นทั้งรูปธรรม และนามธรรม ได้ด้วย จึงมีทั้ง รูป นาม ความจริง และความนึกฝันที่ถักร้อยกับคำเหล่านี้เป็นทุนและเป็นฐานในการสร้างสรรค์
Mission Statement
Multidisciplinary Art is the youngest programme in the Fine Art Faculty at Chiangmai University, which opened in 2012. This programme, popularly known as MDA, is defined by its encouragement of students to select from, integrate or work across an unlimited range of mediums.
MDA encourages thinking, questioning, exploration and the development of challenging ideas. Students who follow this programme work with and between analogue and digital practice, as driven by their individual interests and desire to identify with and achieve skills and excellence in any particular area. As well as the visual/material, students are introduced to image & text, sound, moving image and academic writing, which can involve both speaking and written components of language. An additional interest in the programme is the exploration of creative visual practice as research. Many of the classes encourage such a possibility through asking students to question their interests, understand how their practice can strongly benefit from philosophical and artistic theory, and develop a critically reflective attitude towards what they do in the name of art.
Running through the programme in general is the idea of a practical as well as thinking-based visual/material methodology. Movement, both physical and philosophical, combines with intuition and experience in producing artwork in relation to MDA’s core driver terms: Time; Space; Place. This programme’s students explore and offer responses to a wide range of topics that cross-reference both local and global cultures, and in particular the far-reaching question of technology in relation to, and influencing, contemporary human experience. In order to do this, students need to develop a broad and open attitude to artistic disciplines; the mediums and media basis of visual/material practice.
The encouragement of relationship between ideas and their visual/material realisation in a creative spirit of positivity, sensitivity and intelligence, and the latter’s communication with an audience— viewers and sometimes participants from among students’ peers and friends, their lecturers and the local community—represents the ongoing project of the Multidisciplinary Art programme.
เดิมทีภาควิชามีชื่อแยกตามสาขาวิชาย่อยในการสอนปริญญาตรีคือจิตรกรรม ประติมากรรม และภาพพิมพ์ และมีการสอนปริญญาโทแบบแยกสาขาคือ สาขาภาพพิมพ์และจิตรกรรม นับจากพ.ศ. 2550 ได้มีการรวมส่วนสาขาเดี่ยวระดับปริญญาโทมาเป็นทัศนศิลป์ เอื้อให้เกิดการศึกษาศิลปะที่เป็นอิสระกว่าการแยกประเภท แต่ในระดับป.ตรีการสอนตาม 3 ประเภทงานภายใต้ชื่อภาควิชาที่แสดงความแยกส่วนยังไม่มีทางออกสำหรับศิลปะที่ต้องการอิสระมากกว่าการจำกัดประเภท
หลักสูตรสหศาสตร์ศิลป์ถูกร่างขึ้นในปลายปีพ.ศ. 2551 ร่วมกับ Joan D Grounds เพื่อเป็นทางออกจากการสอนศิลปะแบบแยก/ตรึงประเภทเชิงเดี่ยว และเปิดใช้ในพ.ศ. 2555 มีนักศึกษารุ่นแรกเข้ามา 27 คน โดยที่ยังไม่มีคณาจารย์ประจำสาขาตัวจริงเลย แต่เป็นการร่วมสอนของอาจารย์จากสาขาวิชาต่างๆและอาจารย์พิเศษการเกิดของสาขาสหศาสตร์ศิลป์ในภาควิชาจิตรกรรม ประติมากรรม ภาพพิมพ์ เป็นเหตุให้ในที่สุดภาควิชาจำเป็นต้องเปลี่ยนชื่อเป็นภาควิชาทัศนศิลป์
ด้วยความที่เป็นสาขาชื่อประหลาดแห่งแรกในประเทศไทย โดยเฉพาะในมหาวิทยาลัยรัฐ คำ ‘สหศาสตร์ศิลป์’ จึงมักถูกถามซ้ำๆจากผู้ที่เกี่ยวข้องในตอนเริ่มว่าคืออย่างไร คิดว่าเป็นไปโดยธรรมชาติมนุษย์ที่ต้องการความมั่นคงจากความชัดเจนทางความหมายและตำแหน่งแห่งที่ แต่โดยธรรมชาติของ ‘สหศาสตร์ศิลป์’ เองก็จำเป็นที่จะต้องยืนยันอิสรภาพแห่งตนไว้ไม่ให้ตกใต้นิยามใดเดียว
สหศาสตร์ศิลป์คืออย่างไร?
How is The Multidisciplinary Art Division?
อย่างไรจึงอยู่ภายใต้คำ สหmulti และ ศิลปะart? ที่ในฐานะ ‘ศาสตร์’ discipline ทำการให้ความรู้อย่างไร?
เป็นหลักสูตรศิลปะที่ไม่ระบุประเภท เช่น ภาพถ่าย ไม่กำหนดเครื่องมือเช่นมีเดีย ไม่กำหนดเทคนิคว่าต้อง วาด พิมพ์ หรือปั้น คือหลักสูตรชื่อ สหศาสตร์ศิลป์ ถูกร่างขึ้นโดย
วางฐานบนคำ 3 คำ คือ time กาล - space เทศะ - place พื้นที่ แต่งเป็นประโยคว่า “ศิลปะบนฐานกาล เทศะ พื้นที่”ที่ใช้เป็นชื่อวิชา ซึ่งไม่ต่างจากชีวิต การมีอยู่และดำเนินไปของเราที่อยู่ใน กาลเวลา กาลเทศะ และในพื้นที่
TIME :กาลเวลา
เราเกี่ยวข้องกับกาลเวลาในหลายแง่มุม เวลาชีวิต บทตอนที่เราสัมพันธ์ด้วย ขณะของเวลาที่สัมพันธ์กับรู้สึกนึกคิดและบทบาท ความเป็นเด็ก ความเติบใหญ่ วงจรหมุนวนของเวลาวัฏจักร
SPACE :กาลเทศะหรือสภาพการณ์
‘ความเป็นเรา’บ่มเพาะจากเวลาและประสบการณ์ เป็นคุณวุฒิผสานวัยวุฒิ สร้างสภาวะห่อห้อมล้อมเรา เป็น
สภาพการณ์ประจำตัวเรา ที่เข้าร่วม/อยู่ในสภาพความเป็นไปของส่วนแวดล้อม วัฒนธรรม ความขับเคลื่อนของโลกทั้งเฉพาะพื้นถิ่นและทั้งโลก
PLACE :สถานที่,พื้นที่
เวลาและสภาพการณ์อันเกิดแก่บุคคล กลุ่มหมู่ล้วนมีพื้นที่รองรับ ดังนั้น time และ space หรือกาล เทศะ จึงผูกสัมพันธ์อยู่กับพื้นที่โดยธรรมชาติของเหตุการณ์ที่มีคนเข้ามาเกี่ยวข้อง พื้นที่เป็นทั้งส่วนที่แคบมากเช่นพื้นที่ส่วนตัว ไปจนถึงทั้งโลก พื้นที่ยังแยกไม่ออกจากวัฒนธรรมอย่างคำว่า วัฒนธรรมชุมชน วัฒนธรรมท้องถิ่น หรือขยายใหญ่มากเป็น global villageหรือหมู่บ้านโลกผ่านกระบวนการการติดต่อสื่อสารและค่านิยมต่างๆที่ถึงกันไปทั่ว
คำ 3 คำที่เป็นฐานของวิธีคิดการเขียนหลักสูตร Multidisciplinary Art คือ time space place เหล่านี้ได้ถูกเอามาทาบกับวิธีการและประเภทงานที่สามารถสร้างเป็นงานศิลปะได้ เรียกว่า ศิลปะ บนฐาน กาล เทศะ พื้นที่ คือศิลปะที่มีฐานเกิดจาก เวลา สภาพการณ์ และ พื้นที่
แล้วแบ่งประเภทแบบไม่แข็งมากคือ งานเขียน เสียง ภาพเคลื่อนไหว อยู่บนฐานของเวลาและสภาพการณ์มากกว่าที่จะเห็นเป็นพื้นที่เชิงรูปธรรม
งานอิสตอลเลชั่นหรือเรียกแบบไทยๆว่าศิลปะจัดวางติดตั้ง กินพื้นที่ในห้องแสดง แต่ก็น้อยกว่า Communal Cultural Art หรือศิลปะสัมพันธ์กับวัฒนธรรมชุมชน ซึ่งขยายพื้นที่ออกไปมากกว่า
คำ กาล เทศะ พื้นที่ ยังถูกตีความเป็นทั้งรูปธรรม และนามธรรม ได้ด้วย จึงมีทั้ง รูป นาม ความจริง และความนึกฝันที่ถักร้อยกับคำเหล่านี้เป็นทุนและเป็นฐานในการสร้างสรรค์
Videos explaining and discussing the programme's philosophy
แนะนำสาขาสหศาสตร์ศิลป์ ปี2013 (Multidisciplinary Art 2013) Part1
สหศาสตร์ศิลป์ Multidisciplinary Art
|
แนะนำสาขาสหศาสตร์ศิลป์ ปี2013 (Multidisciplinary Art 2013) Part2
|
เมื่อ"เกร็ด"dOCUMENTA 13 ....
|
สหศาสตร์ศิลป์พบอาจารย์ชลูด
|
Art, Science, Philosophy
Multidisciplinarity As An Art Practice
Multidisciplinarity as an art practice. This title is not just a description but a method; a task that needs to be done. And to be completed, a machine has to be constructed; an artistic machine that requires an artist to create this task. A mechanic. For each machine there has to be a mechanic. A mechanic? A machine? Who? What? When? And given all that, what does this machine produce? And for what reasons?
For now we will unfold the philosophical implications of these questions rather rapidly. Art is not just a concept but a real condition.It is a being of sensation –blocks of affect and percept – that open up a new world to be lived. Concepts, also,are not ready-mades. They have to be invented. Plato said that Ideas must be contemplated, but first of all he had to create the concept of Idea. In fact, science, art, and philosophy are all equally creative.But‘philosophy is the one that creates concepts in the strict sense’[1].The connection of philosophy to the process of thinking through concepts does not give any privilege, since concepts are not the only way to think and create. Physical science is a system that brings forth an experiment; an experiment with materials and their mutations. It is a science that thinks and senses the world by testing and studying matter. Art, on the other hand, thinks and creates through materials. Through the use of materials, stones canvas, chemical color and so on,art aims to open thought into new sensations.A sensation that is not colored but, as Cezanne said, coloring. All the material in art becomes expressive.
What defines thought is its three planes of thinking; art, science and philosophy. And none of these modes of thought can appear without the other being ready to come. Each system has been produced on a plane that always calls out other heterogeneous elements and methods, which have to be created on another one. Art as Multidisciplinarity.
To that end, Chiang Mai University, Multidisciplinary division is not just an academic program, not even a project, rather a method that aims to invent and construct ‘a system… within a multiplicity of parts that are both theoretical and practical.’[2]In these terms, the purpose of our division is togive the opportunity to the students to synthesize knowledge from diversedisciplinesto deal and play with the evolving issues of our current digitized society.To offer a method that always sees, thinks, searches and constructs the conditions to future possibilities and mutations to emerge.
[1] Deleuze and Guattari 1989: p.150
[2]ibid p.210
Aims
Contemporary art practice in action
Multidisciplinary Art established in Thailand
Self-realisation through objective criticism
Creative freedom
Objectives
To apply experiential and technical processes towards doing and making art
To learn to think independently around visual art
To gain knowledge of practice-based research
To engage in international art dialogue
To develop ability to think self-critically across a wide range of criteria
Outcomes
Art making
Events organizing
Higher level study
Designing
Art directing
Teaching
Researching
Multidisciplinarity As An Art Practice
Multidisciplinarity as an art practice. This title is not just a description but a method; a task that needs to be done. And to be completed, a machine has to be constructed; an artistic machine that requires an artist to create this task. A mechanic. For each machine there has to be a mechanic. A mechanic? A machine? Who? What? When? And given all that, what does this machine produce? And for what reasons?
For now we will unfold the philosophical implications of these questions rather rapidly. Art is not just a concept but a real condition.It is a being of sensation –blocks of affect and percept – that open up a new world to be lived. Concepts, also,are not ready-mades. They have to be invented. Plato said that Ideas must be contemplated, but first of all he had to create the concept of Idea. In fact, science, art, and philosophy are all equally creative.But‘philosophy is the one that creates concepts in the strict sense’[1].The connection of philosophy to the process of thinking through concepts does not give any privilege, since concepts are not the only way to think and create. Physical science is a system that brings forth an experiment; an experiment with materials and their mutations. It is a science that thinks and senses the world by testing and studying matter. Art, on the other hand, thinks and creates through materials. Through the use of materials, stones canvas, chemical color and so on,art aims to open thought into new sensations.A sensation that is not colored but, as Cezanne said, coloring. All the material in art becomes expressive.
What defines thought is its three planes of thinking; art, science and philosophy. And none of these modes of thought can appear without the other being ready to come. Each system has been produced on a plane that always calls out other heterogeneous elements and methods, which have to be created on another one. Art as Multidisciplinarity.
To that end, Chiang Mai University, Multidisciplinary division is not just an academic program, not even a project, rather a method that aims to invent and construct ‘a system… within a multiplicity of parts that are both theoretical and practical.’[2]In these terms, the purpose of our division is togive the opportunity to the students to synthesize knowledge from diversedisciplinesto deal and play with the evolving issues of our current digitized society.To offer a method that always sees, thinks, searches and constructs the conditions to future possibilities and mutations to emerge.
[1] Deleuze and Guattari 1989: p.150
[2]ibid p.210
Aims
Contemporary art practice in action
Multidisciplinary Art established in Thailand
Self-realisation through objective criticism
Creative freedom
Objectives
To apply experiential and technical processes towards doing and making art
To learn to think independently around visual art
To gain knowledge of practice-based research
To engage in international art dialogue
To develop ability to think self-critically across a wide range of criteria
Outcomes
Art making
Events organizing
Higher level study
Designing
Art directing
Teaching
Researching