|
อาจเป็นเพราะสิ่งที่หล่อหลอมเรามาตั้งแต่เด็กๆ คือการที่คนรอบข้างวนเวียนอยู่กับงาศิลปะ ไม่ว่าจะเป็นการวาด หรือ ประติมากรรม การพูดคุย สนทนาในเรื่องศิลปะ ทำให้เราเติมโตมาพร้อมกัน แม้สังคมในปัจจุบันจะไม่ให้ความสำคัญกับคำว่าศิลปะ แต่ก็เชื่อว่าศิลปะสอดแทรก วนเวียนอยู่กับลมหายใจของมนุษย์ ไม่เคยหนีไปหายไป เช่นกันกับการเรียนในสาขาสหศาตร์ศิลป์ ทำให้เราเห็นมุมมองของคำว่าศิลป์ที่แตกต่างออกไป เรียนรู้ว่าศิลปะไม่ได้มีแต่การวาดเขียน ประติมากรรมเท่านั้น สิ่งต่างๆสามารถเป็นศิลปะได้ เพียงแต่ต้องมีความคิดที่ดี ที่จะถ่ายทอดความธรรมดาให้ดูมีนัยยะของศิลปะ ออกสู่สังคมยังไง ในอนาคตเลยมีความสนใจที่จะเป็นภัณฑารักษ์ หรืออยากจะเป็นบุคคลหนึ่งที่สามรถถ่ายทอดศิลปะสู่สังคมได้ จากความรู้ที่เรียนมาเพื่อให้ผู้คนในยุคต่อๆไปได้เรียนรู้กับคำว่าศิลปะต่อไปอย่างไม่รู้จบ (Year 2) |